Najnowsza książka Joanny Tokarskiej-Bakir
dotyczy sytuacji Żydów ukrywających się po likwidacji gett we wsiach
regionu kielecko-sandomierskiego, w szczególności stosunku do nich
miejscowej ludności chrześcijańskiej oraz partyzantów, zarówno formacji
podporządkowanych Armii Krajowej, jak i Armii Ludowej. Istotnym
przedłużeniem głównego tematu są dzieje Żydów tego rejonu po zakończeniu
wojny, z cezurą pogromu kieleckiego w lipcu 1946, a następnie dzieje
pamięci o tych wydarzeniach: porównanie zapisanych relacji, zeznań
sądowych bądź wysłuchanych opowieści żydowskich i polskich. Autorka
stroni od uogólnień, pokładając nadzieję raczej w studiach dobrze
udokumentowanych przypadków. Z nich najbardziej dramatyczne są historie
dwóch partyzanckich oddziałów: AL „Świt” i AK „Wybranieckich” – oba
bezlitośnie zabijały Żydów zgłaszających się na ochotnika do walki z
Niemcami oraz ukrywających się po lasach, niekiedy dokonując egzekucji
pod pozorem fikcyjnego wyroku sądu specjalnego za rzekomą współpracę z
okupantem. Książka opowiada też dzieje relacji jednego z żołnierzy
oddziału „Barabasza”, Ryszarda Maja, którego wstrząsająca opowieść o
wykonywanych przez partyzantów egzekucjach Żydów nie została dotąd
ujawniona wskutek obaw jej posiadacza i oporów jego doradców.
W roku 2008 w zbiorze źródeł do pogromu kieleckiego Arnon Rubin opublikował szkic Notatek do raportu, zapisanych ręką nieznanego oficera MBP. Zanotowano w nim okrzyki, jakie padały ze strony tłumu, zanim wtargnął on do schroniska: ’Tam zamordowali dwanaście dzieci naszych!’; ’Wy parszywe Żydy, wyście Jezusa Chrystusa na Golgotę prowadzili, teraz was nauczymy!’. Te dwa okrzyki tworzą coś w rodzaju skróconego sylogizmu, jako że zgodnie z legendą o krwi sposób zadawania śmierci porywanym dzieciom miał być powtórzeniem męki Chrystusa.
(fragment książki)
Joanna Tokarska-Bakir
24.10.2012
polski
400
Czarne Wydawnictwo
ZOBACZ >>>
W roku 2008 w zbiorze źródeł do pogromu kieleckiego Arnon Rubin opublikował szkic Notatek do raportu, zapisanych ręką nieznanego oficera MBP. Zanotowano w nim okrzyki, jakie padały ze strony tłumu, zanim wtargnął on do schroniska: ’Tam zamordowali dwanaście dzieci naszych!’; ’Wy parszywe Żydy, wyście Jezusa Chrystusa na Golgotę prowadzili, teraz was nauczymy!’. Te dwa okrzyki tworzą coś w rodzaju skróconego sylogizmu, jako że zgodnie z legendą o krwi sposób zadawania śmierci porywanym dzieciom miał być powtórzeniem męki Chrystusa.
(fragment książki)
Joanna Tokarska-Bakir
24.10.2012
polski
400
Czarne Wydawnictwo
ZOBACZ >>>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz